ارزیابی بیومکانیکی داربست سه بعدی زیستی تهیه شده از تاندون شترمرغ به عنوان گرافت

هدف اصلی در مهندسی بافت ایجاد ساختاری مشابه ساختار طبیعی موجود در بدن موجود زنده، جهت ترمیم آسیب‌های بافتی است. همواره مشکلاتی در انجام پیوند بافت وجود داشته است. از جمله کمبود منابع بافتی مناسب و پس‌زدن ایمونولوژیک بافت‌های پیوند زده شده است؛ در مهندسی بافت یکی از جدیدترین روش‌ها به منظور کاهش واکنش ایمنی بدن نسبت به بافت پیوند زده شده، روش سلول‌زدایی بافت است. تعداد 12 نمونه تاندون آشیل شترمرغ در دو گروه سلول زدایی شده (گرافت) و نشده (کنترل) از شتر مرغ نر 2 تا 3 ماهه تهیه گردید. عمل سلول‌زدایی با سدیم دودسیل سولفات انجام شد. پس از ثبوت و طی روند معمول تهیه مقاطع بافتی، به منظور ارزیابی ساختار بافتی از رنگ آمیزی‌های هماتوکسیلین-ائوزین، پیکروسیروس قرمز و جهت بررسی میزان سلول‌زدایی و بقایای هسته از رنگ آمیزی DAPI استفاده گردید و ارزیابی استحکام بافتی به وسیله آزمون بیومکانیکی انجام شد. نتایج حاصل  از آن توسط Student-Test و Mann-Whithney با نرم افزار SPSS، در دامنه (05/0 ≥ p) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ارزیابی میزان سلول‌زدایی، 99% گرافت فاقد هسته و بقایای DNA بود. گروه کنترل در مقایسه  بازنوگرافت پس از طی فرآیند سلول زدایی، از نظر کیفیت کلاژنی فاقد اختلاف معنی‌دار و از نظر  نظم رشته‌ای دارای اختلاف معنی‌داری بود. در آزمون بیومکانیکی میزان تنش تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد ولی در کرنش بافتی گرافت کاهش معنی‌داری را نشان داد. با ارزیابی خصوصیات ساختار بافتی و بیومکانیکی داربست سه بعدی تهیه شده در مقایسه با تاندون شترمرغ، مشخص شد این زنوگرافت دارای شرایط مناسب برای پیوند می‌باشد.